بهمن ماه یادآور خاطرات بسیار خوبی برای ماست .ششم بهمن روزی که خدای مهربان علیرضای دوست داشتنی را به ما هدیه داد.

بارالها از تو برای همه خوبیها و مهربانی هایت که هیچ وقت از من دریغ نداشته ای سپاسگزارم....

علیرضا ی مهربان

همیشه دوست داشتن هایت متفاوت است ،شفاف ،صادقانه ،صمیمی و به دور از هر گونه تکلف ...

یادم نمی رود همین چند روز پیش که بیمار بودم و تو از مدرسه که آمدی مرا ندیده بودی ،وقتی رفتی بخوابی آمدی کنار تخت مرا صدا زدی ،گفتی: مامان بیا جلو و من خسته و ناراحت گفتم :حالم خوب نیست گفتی :مامان تو رو خدا بیا جلو ٬بیا جلو ٬من با بی حالی صورتم را جلو آوردم گفتی :مامان من از ظهر قیافه ات را ندیدم دلم تنگ شده ...

کلامت به من جان داد روح داد انگیزه داد و فردا حالم به خاطر تو بهتر شد دوستت دارم خیلی زیاد ....

امیدوارم صد سال  زیر سایه امام زمان (عج)با سلامتی و موفقیت زنده باشی ،دعا گویت هستم ...

                                                  تولدت مبارک عزیزم