نوجوانی 1

نوجوانی دوره ای از رشد است بین کودکی و بزرگسالی .غالبا یک دوره انتقالی است همراه با تغییرات عمده جسمانی ،شناختی ،اخلاقی و اجتماعی  که از حدود 11-12 سالگی شروع می شود تا سن 20 سالگی خاتمه می یابد .افراد در دوران نوجوانی دستخوش دگرگونی های چشمگیری می شوند که غالبا نوسان های پر شور عاطفی را به دنبال دارد .

دوره نوجوانی دوران حساس و بسیار بحرانی است و از این رو نوع روش تربیتی که درباره نوجوانان به کار می رود نقش بسیار مهمی در شکل دادن به شخصیت آینده او دارد .

بعضی از روانشناسان معتقدند که تغییرات منظم و از پیش برنامه ریزی شده ژنتیکی که به طور طبیعی در فرآیند رشد ظاهر می شود باعث تغییرات رفتاری او می شود ( که در بخش بعدی به تفصیل توضیح خواهم داد) گر چه این عوامل موثر است اما به تنهایی نمی تواند تغییرات رفتاری را در آنها بوجود آورد .

دوران نوجوانی پر تنش و توام با شور و هیجان است دورانی که تغییراتی ناشی از بلوغ ج ن س ی نوجوان بوجود می آید .

تا پیش از نوجوانی روابط عمده فرد بیشتر به حلقه خانواده و دوستان نزدیک محدود است ولی از این سن به بعد روابط اجتماعی او گسترش می یابد .

نوجوان در این مرحله با کسب استقلال از والدین مواجه است .استقلال زمانی که با تمایلات درونی نیز همراه می شود باعث بروز حالاتی از طوفان و تنش می گردد که عوامل تربیتی و محیطی در این بحران تاثیر بسزایی دارد.

نوسان های خلقی جزیی از ویژگی های بهنجار نوجوانی است.

خطری که نوجوان را در این مرحله تهدید می کند بحران هویت یا سردرگمی و آشفتگی نقش است .اکثریت نوجوانان خود را با یک سوال اساسی و مهم « من کیستم » مواجه می بینند ، شاید به همین دلیل آنان با گروه همسالان خود پیوندی ناگسستنی پیدا می کنند.

در سیر تحول و تغییرات نقش همسالان ،معلمان و مدرسه را نباید نادیده گرفت .

با توجه به اینکه رشد فرآیندی است که از لحظه تولد (و به اعتقاد بعضی قبل از تولد )شروع می شود و تا مرگ ادامه دارد لذا لازم است به تبع آنکه انسان موجودی آگاه و منطقی است برای تواناییها و قابلیتها و اراده انسان نقش فعالتری در نظر بگیریم .

نفس عمیق :آداب و اصول خویش را به فرزندانتان تحمیل نکنید زیرا آنان برای زمانی غیر از زمان شما آفریده شده اند .حضرت علی (ع)