فرزندان

فرزندان شما در حقیقت فرزندان شما نیستند 

آنها دختران و پسران زندگی اند در سودای خویش 

... 

آنها از کوچه ی وجود شما می گذرنداما از شما نیستند٬ 

و اگر چه با شمایند ٬به شما تعلق ندارند. 

عشق خود را بر آنها نثار کنید٬ 

اما اندیشه هایتان را برای خود نگه دارید٬ 

زیرا آنها نیز برای خود اندیشه ای دیگر دارند. 

جسم آنها را در خانه خود مسکن دهید اما روح آنان را آزاد گذارید. 

زیرا روح آنان در در خانه «فردا» زیست می کند٬ 

که شما حتی در رویا نمی توانید به دیدار آن بروید ٬ 

ممکن است تلاش کنید که شبیه آنها باشیداما مکوشید 

که آنان را مانند خود بار بیاورید. 

زیرا زمان به عقب باز نخواهد گشت ودر دیروز درنگ نخواهد کرد  

شما کمانی هستید که از چله آن فرزندانتان همچون تیرهای جاندار به آینده پرتاب می شوند.

جبران خلیل جبران

نفس عمیق : 

الهی آن کس که یارش تویی کی بی یار شود ؟ 

و آن کس که پناهش تویی کی بی پناه شود ؟ 

و آن کس که امیدش تویی کی ناامید گردد؟